Het is nu  vrijdag 
En vanmiddag bij de post
Vond ik je brief
Ik heb hem meteen gelezen
Je schrijft het doet je goed
Om daar te wezen
Eens even helemaal
Uit de benauwenis verlost
De meeste mensen denken hier:
Die twee zijn uit elkaar
Wat moet in d’r eentje anders
Daar op de Azoren
Zo nu en dan proberen ze
Me wel eens uit te horen
Of denken het te weten
Maar ze vragen nergens naar
De buurvrouwen die wilden
eerst hun zorgdrift aan me kwijt
Voor hen was ik het toppunt
Van totale zieligheid
Maar dat heb ik uiteraard
Hen wel uit het hoofd gepraat
Blij dat ik nu bewijzen kan:
Ik ben een onafhankelijk man

En jij, jij hebt de tijd je te bezinnen
En ik, ik zet hier alles op een rij
Je zult het zien, straks komt de dag dat wij
Weer met z’n tweeën
Helemaal opnieuw beginnen

Je hebt gelijk
Wat overbleef dat is de strijd
Aan de ene kant nog naar elkaar verlangen
Maar verder is ons samenzijn gevangen
In het verkilde huis
Van onze dubbele eenzaamheid
Toch zal ik het niet overgeven
Zonder slag of stoot
Al den ik ook geregeld:
Laat de hele boel verrekken
Daarnaast wil ik ook steeds weer
Nieuwe lichtpuntjes ontdekken
De liefde ligt in coma
Maar is daarmee nog niet dood
En denk nu niet dat ik mij
Achter vals hoop verschuil
Een jarenlange liefde
Zet je niet bij het grof vuil
Je kent me, dat is mijn aard
Daarvoor is het me teveel waard
En jij, je kent mijn harde kop
Ik geef het niet zomaar op

Maar jij, jij moet je thuiskomst zelf beslissen
En ik, ik wacht nog langer voor mijn part
Maar één ding
Moet mij toch wel van het hart:
Die hond die kan jou
Zo verdomd slecht missen