d'avond valt en donker houdt de wacht
is de nacht nu binnen gereden
in het bos waar net nog de kinderen waren
rijzen kabouters van de blaren
de maan bleekt lichtend op
weerkaatst op de gouden gewaden
als wij hier vandaan mens en dier in hun slaap
komen z'eind'lijk bij elkaar
ze speelden het verboden spel van de nacht
springen wild als ruiters op jacht
niet te gelijken hun gedaanten en hun macht
maar plots zonder een kreet
komt de kabouterkoning

allen staakten gauw het spel ontroerd -
geen windje meer dat verroert
uit z'n hand tovert hij vanachter een muur
een cirkel van dansend vuur
waarop duizend elfen vliegend komen.
ontwaakt uit verbrande dromen
kabouters draaien rond als dolle gieren
vervloeken de mensen en de dieren
die hun rijkdom hebben geschonden
bossen en struiken hebben ontbonden
de aanklacht luidt "moord op de natuur"
zij zullen de mensheid
vannacht nog gaan verdelgen

dronken van de zwoele zomerlucht
slaat de horde krijsend op de vlucht
de dans rond het vuur wordt sneller en sneller
de lichtgloed heller en heller
hun gedaanten verweven onverdeeld
tot een grijs en vormeloos beeld
dat log vervalt wanneer de maan
achter de wolken is gegaan
het vuur dooft moe uit in de morgen
een koude nevel ontsluiert het moeras
ze slapen hun roes uit in het struikgewas
heel ver weg kraait de haan
de mens is weer ontwaakt