Waarom ik nog thuis kom
Heeft toch geen reden
Ik blijf alleen maar wroeten en graven
Om iets te vinden wat er was in het verleden
Ik dacht, je bent tevreden
Met alles in ons leven
En zag niet eens dat jij van dag tot dag 
Door de tijd steeds meer en meer van mij vervreemde

Ik kan de warmte van je hartstocht niet meer voelen
Ik kan de liefde in jouw kussen niet meer proeven
Als je me aan kijkt 
Zie ik een vreemde
Net alsof je iemand voor ’t eerst tegenkomt

Er zijn geen dagen meer
Net zoals vroeger
Geen spontaniteiten meer, die liefdevolle lach
Alleen de kilte van het koele
Ligt het misschien aan mij
Of heeft het zo moeten zijn
Hoe vaak ik het ook probeer
Jou weer te vinden en je hart opnieuw te raken
‘k Ben je kwijt

Ik kan de warmte van je hartstocht niet meer voelen
Ik kan de liefde in jouw kussen niet meer proeven
Als je me aan kijkt 
Zie ik een vreemde
Net alsof je iemand voor ’t eerst tegenkomt

Als je me aankijkt 
Zie ik een vreemde
Net alsof je iemand voor ’t eerst tegenkomt
Net alsof je iemand voor ’t eerst tegenkomt