We waren 2 beminden
Elkaars gelijkgezinden
Altijd onafscheidelijk
Twee verbonden zielen
Die voor elkaar vielen
Echt een paar uit één stuk
Je kon ons erom benijden
En ik dacht wel bij tijden
Dit is wat men noemt geluk
Ook wij hadden mindere dagen
Toch we mochten we niet klagen
Zoiets is begrijpelijk
Want vanuit het diepst van m'n hart
Hou ik zoveel nog van jou
Ben ik je man
En jij m'n vrouw
Dat is wat ik je zeggen wou
Iets wat zo mooi kon lijken
Begon langzaam te bezwijken
Haast onbegrijpelijk
Dat dat opeens ging slijten
En groeide de verwijten
En het breekbare viel stuk
Er kwamen steeds meer vragen
Vol van onbehagen
Was het onvermijdelijk
Zo uit elkaar gedreven
Of kan het script herschreven
Van ons theaterstuk
Want vanuit het diepst van m'n hart
Hou ik zoveel nog van jou
Ben ik je man
En jij m'n vrouw
Dat is wat ik je zeggen wou
Maar hoe we't ook proberen
We kunnen het tij niet keren
Dat is onveranderlijk
De zinnen zijn uitgesproken
Beloften weer gebroken
Wat stuk is blijft toch stuk
Want vanuit het diepst van m'n hart
Hou ik zoveel nog van jou
Ben ik je man
En jij m'n vrouw
Dat is wat ik je zeggen wou
En zette jij je mitsen en maren
Dan opzij en hield je ook weer van mij