Zul je straks nog bij me zijn
In de lange strenge winter
Zul je dan nog bij me zijn
Als er sneeuw ligt op het plein?
Als de koude Noordenwind
Door de kieren zal fluiten
En ik wil nooit meer naar buiten
En jij moet lachen om jouw ‘held’
Zul je straks nog bij me zijn
Als de knoppen van de bomen
Weer opeens tot leven komen
En het is lente, zo wordt verteld
Als ik, zonder een centje pijn
Uit mijn schulp ben gekropen
En ik gooi de ramen open
Zul je dan nog bij me zijn?
Elke zachte zomeravond, als we eten op ‘t terras
Als we huilen van de hooikoorts in het pasgemaaide gras
Als we grote glazen heffen, goed gevuld met nieuwe wijn
En zo even niet beseffen dat er ook seizoenen zijn
Maar ook als die roes verdwijnt
In de herfst van ons leven
En we hebben nog maar even
Aan het einde van de lijn
Het is mijn ultieme streven
Dat je dan nog bij mij zult zijn…