Weet je nog hoe mooi ze was?
Man o man, wat was ze mooi!Weet je nog, de eerste keer
Toen ze zomaar ons lokaal binnenviel?
Ze nestelde zich in de bank
En daarmee ook voorgoed in onze ziel
En Van de Brink zei kurkdroog:
‘Hier is een nieuwe klasgenoot
Haar naam is Eliza Booij’
Eliza… wat was ze mooiGedrieën stelden wij ons voor:
‘Hé hallo, waar kom jij vandaan?’
‘Uit Vlaanderen,’ zei ze zacht
En alle drie smolten wij spontaan
‘We hebben een band,’ vertelden wij
‘Kom ’s luisteren,’ en ze zei:
‘Zeker en vast, als het u blieft’
Eliza… wij zijn verliefd!Ons bandje liep als nooit tevoren
Zalen gingen plat, stuk voor stuk
Maar de drie-eenheid liep deukjes op
Kwam er nu een eind aan ons geluk?
Want alle drie waren we dol op…
Alle drie waren we vol van…
Alle drie uit onze bol van haar
Eliza, een groot gevaarTotdat Eliza op een dag
Met een rare gast het oefenhok inkwam
‘Dit is Barend,’ juichte zij
‘Hij is een kunstenaar uit Amsterdam’
En idolaat keek zij hem aan
‘Mijn Barend wordt een man van naam
Op dit moment is hij ontzettend hot’
Eliza… en haar GodDe liefde was op slag voorbij
Zodat we vol voor het bandje konden gaan
Wat Barend kon, konden wij ook
Wie zijn hier nu… de Mannen van Naam?!
Eliza… Eliza Booij