Weet je nog die nacht Rosanne
dat we samen op de stoep
dat we lachten, 
omdat huilen veel meer pijn doet dan geroep
Dat we de jenever proefden
bij die ouwe, gekke Gust
Al wisten we dat alcohol
de pijn laait, maar niet blust
'k Had best iets willen schrijven
op de voering van je jas
Waar je me steeds kan vinden,
als je zin hebt in een glas
Hoe je langs het muurtje zo binnen komt in huis
De achterdeur staat open, alleen de poes is thuis

Weet je nog hoe ik vertelde
hoe pijnlijk het afscheid is
Hoe traag het schip de kaai uitvaart
hoe lang het wuiven is
voordat het schip een stip wordt dat helemaal verdwijnt
En hoe lang je nog zal blijven
in de havenkroeg festijn
En toen we afscheid namen was ik rot sentimenteel
Ik wou voor 't laatst met jou naar bed
en God, het scheelde echt niet veel
Niemand was die nacht Rosanne
zo gek als wij ons twee
Hoe raar het ook mag klinken
't viel allemaal wel mee

Zag ik pas dat Prinsenhof
de naam was van de straat
De straat waarin je woonde
de straat van jouw gelaat
'k Herinner mij de stoepen
en het schoon geveegd trottoir
De bakker met vakantie,
en er voor de voddenkar
Van wat er toen gebeurde
zal niemand iets vernemen
Het was er koud Rosanne
en wij, wij zouden afscheid nemen
Er waren geen geraniums
geen straatmus was er bij
'k Had zachtjes willen huilen
maar ook dat ging voorbij