Op de drempel van een huisje
zit een lief klein meisje stil
Telkens als ik daar voorbij kom
Is’t of zij wat zeggen wil
Daarom vroeg ik: “Zeg eens kleine
Heb je nu al droevenis?”
En aan ’t antwoord voeld’ ik dat ze
Thuis het overschotje is

Overschotje, lief klein popje
Daarom lach jij nu niet meer
Klein verwelkt mooi rozeknopje
Doet daarom jouw hartje zeer
Ja, ik voel dat nieuwe mammie
Niet de echte is voor jou
Kleine overschotje, zieltje
Is gedompeld in de rouw

En dan speelt ze met het popje
Dat haar echte mammie gaf
Voordat vader haar voor eeuwig
Naar de hemel had gebracht
Als ik naar haar nieuwe moe vraag
Omdat zij nog steeds maar pruilt
Zie ik in die kinderogen
Dat haar reine hartje huilt

Dikwijls zie ik overschotje
Bij het hek van ’t kerkhof staan
Dicht bij ’t graf van hare mammie
Die zo vroeg was heengegaan
Fluist’rend roept ze: “Mam, ik ben het
Kleine Zus, die van u houdt”
‘k Heb toen innig moeten huilen
Om dat kinderhart van goud