Perpålsa tussen budde i en stein

i Nordland, i Nordlan

å han Svensk-Henrik var på flukt på sine bein

han sprang frå lensmannen i dalen


Svensk-Henrik sprang, og han sprang

i Nordland, i Nordland

Og lensmannen kom likke bak med tvang

han klare aldri sleppe unna


Langt borte såg han noko han trudde

i Nordland, i Nordland

steinen der han Perpålsa budde

og pusten frå lensmannen va like bak


Han kasta seg bak stein han måtte sjå

i Nordland, i Nordland


han dundra og banka febrilsk og kraftig på

han Perpålsa var heldigvis heime


Døre opna seg litt på gløtt

i Nordland

Han Svensk-Henrik smatt inn

no ska eg sov søtt


-Det var ein tussestein!