Saartje zit weer heel alleen
tussen stoelen heel alleen
elke avond is gelijk
nooit eens een die naar haar kijkt
zachtjes doven lichten uit
dan een kus die ogen sluit
en dan wordt ze even stil
want ze weet wel wat ze wil

Saartje loop met me
door de vroege zomerweiden
kom ik neem je voor altijd mee
je zorgen je verdriet
dat alles zal ik doen verdwijnen
als jij dat wil ga ik mee

Saartje slaat haar ogen neer
zoveel mensen iedere keer
zoveel mensen dansen rond
net alsof zij niet bestond
Saartje drinkt haar laatste glas
op wat eens een zondag was
en ze denkt ik kom nooit meer
maar zie morgen komt ze weer 

Saartje ik zou zo graag
van jou een zoentje willen stelen
kom en zeg nu niet dadelijk neen
ik ken een prettig spel
dat jij en ik eens konden samen spelen
als jij dat wil speel ik mee

Saartje schrijft een lange brief
ik heb je nodig ik heb je lief
elke letter doet haar pijn
want wie zal haar liefste zijn
Saartje slaapt weer heel alleen
koude muren om haar heen
maar misschien vindt zij vannacht
weer die droom die op haar wacht

Saartje ik wou zo graag
dat jij eens dolblij zou ontwaken
met naast je iemand die jou begrijpt
misschien is er wel nemand
voor wie jij 't geluk zal moeten maken
misschien alleen net als jij



Tekst en muziek: Luc Saffloer