Met een rattentand

maakte ik ruimte voor u

rits voor rits verloor ik

mijn rechterhand



Nagels krabten bloedend

een symbool van kracht door pijn

Daar rees Hij omhoog

met mijn linkerhand zich voedend



Ik beet het hout, dat

gestaag was geblakerd

(en) kleurde de krachtige Ziener

tot ik geen kaak meer had



Doffe slagen van mijn hoofd

vormden zijn heilig huis

Weet gij hoe men zal branden?

Het vuur mag nooit gedoofd



Vol lof was den Vereerden

in der tijden begin

Daar rees Hij omhoog

waar Hij huiswaarts keerde