Hij was maar een clown, 
in ‘t wit en in ‘t rood
Hij was maar een clown, 
maar nu is hij dood.
Hij lachte en sprong, 
in het fel gele licht
Maar onder zijn lach, 
zat een droevig gezicht.
 
De herinnering blijft, 
aan een clown met z’n lach.
Hij heeft alles gegeven 
tot de laatste dag.
Niemand kende de pijn 
van z’n stil verdriet
Want er was op het einde, 
niemand die hij verliet
 
Hij woonde alleen, 
in een wagen van hout.
Hij was maar een clown, 
en zo werd die oud.
Zijn hoed was te klein, 
en zijn schoenen te groot.
Hij was maar een clown, 
maar nu is hij dood.
 
De herinnering blijft, 
aan die clown met z’n lach
Hij heeft alles gegeven 
tot de laatste dag.
Niemand kende de pijn 
van z’n stille verdriet
Want er was op het einde 
niemand die hij verliet.
 
Op een avond hij viel, 
net als elke keer
Het publiek lachte luid, 
maar voor hem was het uit
 
De herinnering blijft, 
aan een clown met z’n lach.
Hij heeft alles gegeven 
tot de laatste dag.
Niemand kende de pijn 
van z’n stille verdriet
Want er was op het einde, 
niemand die hij verliet
 
De herinnering blijft, 
aan een clown met z’n lach.
Hij heeft alles gegeven 
tot de laatste dag.
Niemand kende de pijn 
van z’n stille verdriet
Want er was op het einde, 
niemand die hij verliet