Romeiro hei de ir lonxe ao San Andres
Con herbiñas de namorar,
Dareille a quen alén mar está
O aloumiño do meu amor.

Hei de vestir a camisa de liño
Que ela teceo para min
Con herbiñas de namorar;
Anda o lagarto azul e souril
A acaroar mapoulas bermellas,
Nacidas de fusís,
Co aloumiño do meu amor,
Alleo á guerra e ao seu tambor.
Morto ou vivo hei volver á terra
Que ela andou canda min
Con herbiñas de namorar;
Chouta o mascato polo cantil
A vela-lo adro familiar,
Ala lonxe, na fin,
Co aloumiño do meu amor.

Cabo do mundo, ó pé dun aguillón
Doeme a guerra ruín
Entre herbiñas de namorar;
Corvo mariño voa xentil
O amilladoiro a levantar
E pan santo a colorir
Co aloumiño do meu amor.

Romeiro hei de ir lonxe ao San Andres
Con herbiñas de namorar,
Dareille a quen alén mar está
O aloumiño do meu amor.