Louis Verbeeck
Louis Verbeeck - Venetië lyrics
Your rating:
Met niets anders dan een broekje op een blauwe luchtmatras Was het net alsof het elke dag een verse zondag was Liggen bruinen als ajunen aan de Middellandse Zee En maar vrijen met zijn beien met een hele grote V We gingen naar Venetië, dat was een mooie stad Het was er nogal heetië en formidabel nat Je zag op straat geen mens of kat of kater trouwens die straten stonden allemaal vol water maar er was een plein met heel veel duiven dat was natuurlijk aardig om te zien die duiven die zo boven je kwamen wuiven met natuurlijk alle gevolgen vandien maar het mooiste wat er was is: alle dagen gelijk Onassis Met niets anders dan een broekje op een blauwe luchtmatras Lekker geen Etienne Vanneste, alhoewel het zondag was Liggen bruinen als ajuinen aan de Middellandse Zee En maar vrijen met zijn beien met een hele grote V We aten er spaghetti en we aten kip met look zodat je al van verre goed kon horen hoe ik rook en we zagen schilderijen in pinacotheken met dijen waar men hier zou tegen preken maar ginder bij die bruine Italianen daar leek dat echt een procédé Ik zag bestendig 60 volle manen (… dat was dat nog erger dan in Frankrijk Daar heb je liberté, égalité en fraternité Maar hier kwam daar nog eens décolleté bij…) In het vroege ochtendgloren lag daar soms al een zus van Sofia Loren Met niets anders dan een broekje op een blauwe luchtmatras O ja, en vanboven nog een streepje, daar het anders zonde was Liggen bruinen als ajuinen aan de Middellandse Zee En de dijen doen gedijen met een hele grote V Er waren heel veel Duitsers, o die kende je direct Ze waren nogal bruin, ze spraken Deutsch, ze dronken sekt Ze hadden formidabel heel veel lires U weet wel dat dat vrij goedkoop papier is Ze lagen op dat strand gelijk reclame Te braden gelijk kippen aan het spit Die uitgebreide Wirtschaftwunderdames von Herr Maier und Herr Mûller und Herr Schmidt maar ze waren niet gewapend en ze lagen meestal gapend mit nem kleinen kleinen Höschen auf ein blauen Luftmatras mit was öl of einen Döschen jeder rein mit seinen Schatz und dann braunen wie die Schwiebeln an den Mittellandsche Meer O mein Liebchen, o mein Liebchen, o was willst du noch mehr.