Voor Lamme gold alleen maar vet
Te vaak zag Tijl hem hooploos vreten
Als hij hem zei: “Vriend, opgelet”
Werd hij er nog feller doorgebeten

Al schreeuwde Tijl: “De Vlaamse strijd
Wordt niet met peperkoek gestreden”
Sprak Lamme: “Tijl, verlies geen tijd
Vecht gij maar, ik ben zo tevreden”

Maar op een dag viel Lamme ziek
En is zijn maag zowaar gesprongen
Sindsdien ligt hij in de kliniek
En piept het vreselijk in zijn longen

Al is Tijls medelijden groot
Toch denkt hij Lamme niet te paaien
Maar wenst zijn vriend een zachte dood
En in ’t hiernamaals rijstevlaaien