Vertel mij, dolend’ ridder, wat u hier zo laat bracht.
Ik zoek, o schone jonkvrouw, een slaapplaats voor de nacht.
Ik denk dat hij vandaag wel een draak of vijf versloeg.
En ik redde veertien maagden, het is wel weer genoeg.

Klinkt vermoeiend: maagden en vijf draken.
Ik laat een bed opmaken
voor u en uw kornuit.
Voor mij zonder matras en zonder laken:
ik krijg dit harnas namelijk al jaren niet meer uit.

Gevangen in uw harnas.
Ja, jonkvrouw, inderdaad.
Waardoor is dat gekomen?
Ons vochtige klimaat.
Een steekspel in de regen heeft zijn tenue verwoest.
Na afloop daarvan bleek
elke sluiting vastgeroest.

Ik loop geen avontuur of heilige graal mis,
maar omdat dit zwaar metaal is,
ben ik wat minder snel.
De winkelier loog dat dit roestvrij staal is.
Gelukkig koop ik al mijn kleren altijd XXL.

Misschien bent u, o ridder, mijn ideale man.
Wat zegt u, schone jonkvrouw? En mijn harnas dan?
U bent niet als mijn exen zo breekbaar en zo slap.
En ook al wordt hij ouder, hij wordt niet minder knap.

Het klikt nooit tussen mij en mooie vrouwen.
Als ik ze vast wil houen,
verdwijnt hun animo.
Zo ben ik niet, daar kunt u op vertrouwen.
Het klikt vast tussen ons en ach, het rammelt sowieso.

U staat tenminste stevig in uw schoenen.
Kom, laat ons dan gaan zoenen
ondanks de hindernis.
Ik zal met liefde trouw uw harnas boenen
en wachten tot de blikopener uitgevonden is.

Tot de blikopener uitgevonden is!