Draken en slangen maken niet bang en
ik pak ze beet, vlak achter de kop.
Heksen en gnomen, laat ze maar komen,
maar tegen een geest kan ik niet op.

Van slakken en spinnen kan ik het winnen,
Ik ben er niet gek op, maar kan ze wel aan.
Maar tegen een geest weet ik niks te beginnen,
blijf bij een geest liever vandaan.

Altijd wat anders, zelden iets goeds.
Ons bakt het toeval almaar een poets.
Altijd weer kapers op onze kust.
Wij willen slapen, wij willen rust.

Doemt een gezicht zich, roep ik voorzichtig,
waarschuw altijd in geval van gevaar.
Nu is de geest volkomen doorzichtig,
geesten zijn lucht, dus laat ik het maar.

Altijd wat anders, zelden iets goeds.
Ons bakt het noodlot almaar een poets.
Nooit een dag adem, nooit een dag rust,
of we worden door monsters wakker gekust.

Nixen en feeksen zagen we reeds en
trollen en troelen heb ik mee gestoeid,
maar alle hoop op hoop gaat in rook op
als zich een spook er ook mee bemoeit.

Altijd wat anders, zelden iets goeds.
Ons bakt het toeval almaar een poets.
Nooit een dag adem, nooit een dag rust.
Altijd weer kapers op onze kust.