Blijf nou eens even liggen
ik lig al op de richel
nog even en ik zweer je ik vertrek
je doet alsof je alleen ligt in dit bed

Dat kun je toch niet maken
je hebt het hele laken
en dat beetje deken dat ik heb
dat trek je ook de hele tijd nog weg

En wat dacht je van het kussen
dat heb je ondertussen
in z’n geheel aan mij ontfutseld in je slaap
alsof ik in dit bed niet meer besta

Je bent ver over het midden
zo kan toch niemand liggen
nog even en ik lig weer op de grond
ik loop nu voor de zesde keer al om

En kruip weer tegen je rug aan
wedden dat jij je omdraait
en ja hoor, daar komt mijn schat weer an
wat moet ik toch in godsnaam met een man

Maar als de eerste haan kraait
en jij me slaap’rig aanraakt
is het bed ineens niet meer te klein
omdat ik in je oplos en verdwijn