Anna lachte bloemen uit de grond
Anna, die zong vlinders uit haar mond
Anna, die kon van mijn haar mooie vlechten maken
Die links en rechts en zonder angst in de wereld staken
Ze heeft mijn jurken stijf gesteven
Heeft mijn knieën schoon geboend
Kouwe handen warm gewreven
Blauwe plekken weg gezoend
Met Anna, op mijn kleine klompen, hand in hand op pad
Nooit meer bang voor boze wolven
Omdat ik Anna had.

Anna, toe, vertel nog wat
Anna, ga niet weg
Anna, als ik jou niet had
En als ik je nou zeg
Dat daarachter in de hoek
Vlak bij het gordijn
In het donker altijd iets beweegt
Waarvoor ik bang moet zijn
Anna, leg je dikke armen om mijn kinderlijf
Anna, toe, vertel nog wat
Toe nou Anna, blijf.

Anna lachte bloemen uit de grond
Anna, die zong vlinders uit haar mond
Wat Anna's boerenblauwe ogen in het donker zagen
Dat waren de verhalen waar kinderen om vragen
Waar ze zoet door slapen gaan
Waardoor het spook verdwijnt
De engelen op wacht gaan staan
Totdat de zon weer schijnt
't Was Anna's boerenbonte liefde waar het hem in zat
Nooit meer bang voor boze wolven
Omdat ik Anna had.

Anna, die is weggegaan
Op een dag in mei
Met Gerrit Harmsen meegegaan
En het hielp niet of ik zei
Dat daarachter in de hoek
Vlak bij het gordijn
In het donker altijd iets bewoog
Waarvoor ik bang moest zijn
En ik weet het zeker, Anna, dat spook daarachter bij 't gordijn
Heeft jarenlang z'n kans afwachtend
Gerrit Harmsen moeten zijn.

Anna lachte bloemen uit de grond
Anna, die zong vlinders uit haar mond
Anna trouwde Gerrit Harmsen op een warme zomerdag
En ik moest kleine bloemen strooien en dacht
Dat iedereen het zag
Hoe ik ze alleen liet vallen
Met handenvol aan Anna's kant
Op een pad van kleine bloemen
Verdween ze uit mijn kinderland
En Gerrit, stijf gearmd met Anna, plechtig door het middenpad
Was nooit meer bang voor boze wolven
Omdat hij Anna had.

Anna lachte bloemen uit de grond
Anna, die zong vlinders uit haar mond
Anna, die kon van mijn haar mooie vlechten maken
Die links en rechts en zonder angst in de wereld staken
Anna...