't is twaalf uur
Ik denk dat ik maar eens ga
Voordat ik niet meer weg kan komen
ZOek ik de stilte van de straat
Waar het nog dag zou kunnen zijn
Met al die mensen op het plein
Zijn er nog vrienden van me bij
Het dorp slaapt wat een mooi gezicht is dat
Ik heb de ruis weer in mijn oren
Het zal wel horen bij de stad
Die langzaam achter me verdwijnt
De grote toren wordt weer klein
Ik zie hem als ik uit mijn kamer kijk
In de kilte van de nacht
In de nevel van de stad
Waait de winter door me heen
Is het december in mijn hart
Maar alles wat er is geweest
En wat mij in verwarring bracht drijft over
't is twaalf uur en de zon straalt op m'n wang
Ik rek me uit en kijk naar boven
Ik loop de trap af naar de gang
Waar het nog nacht zou kunnen zijn
Voor ik het water in verdwijn
Hou ik mijn adem in en maak me klein
In de kilte van de nacht
In de nevel van de stad
Waait de winter door me heen
Is het december in mijn hart
Maar alles wat er is geweest
En wat mij in verwarring bracht drijft over
In de kilte van de nacht
In de nevel van de stad
Waait de winter door me heen
Is het december in mijn hart
Maar alles wat er is geweest
En wat mij in verwarring bracht drijft over