Op een avond in de regen
op wandel in de stad,
stond ik plotseling voor een winkel
die ik lang vergeten was,
er was geen licht van binnen
en ik keek vanop 't trottoir,
naar de gevel met het opschrift
'in de gouden schaar'
't was nu een restaurant
maar in mijn herinnering
was het die oude winkel
waar ik met mijn mama ging,
zat ik door mijn oude kleren,
dan zei mama:'maak je klaar,
we gaan eens kijken
of we iets vinden 'in de gouden schaar'

En ah wat haatte ik die winkel
waar ik naar toe moest gaan,
waar je nooit een jas kon vinden
die modern was, hedendaags,
hat enige wat mijn mama wilde,
was een kloeke kwaliteit,
een combinatie van iets stevigs
voor een zachte prijs,
mijn mama zag mijn tranen niet
toen de bediende zei:
'die jas is onverslijtbaar,
van de beste kwaliteit,
oh, ik was beschaamd, verlegen,
en ik dierf niet eens op straat,
bang dat iedereen zou zeggen:
'kijk, een jas uit 'de gouden schaar'.

En ik was die jas vergeten
tot ik verleden week,
naar een fuifje moest bij vrienden,
en ik in mijn kleerkast keek,
tussen al die oude rommel,
vond ik toen opeens die jas,
die ik jaren niet wou dragen,
die ik lang vergeten was,
en het wonder dat geschiedde,
was dat in die lange tijd,
die jas opeens de snit had,
van de nieuwe retro-stijl,
ik was het lichtpunt van de avond,
alle vrouwen keken naar
die mooie jas uit vroegere dagen,
naar die jas uit 'de gouden schaar'

En de les die ik daaruit leerde,
het was een waarheid eerste klas,
als je iets lang genoeg laat liggen,
dan komt hte nog een keer van pas,
oude lieven, oude brieven,
zelfs je oude godsgeloof,
een stuk hout gaat plosteling branden
lang nadat het is gedoofd,
en het mooiste van dat alles
was mijn oude folkgitaar
die ik jaren laten ligggen had,
ik was vergeten waar,
maar ik neem ze mee vanavond,
met mijn oude repertoire,
ik ben niet bang meer zoals vroeger,
ik ben niet bang voor 'de gouden schaar'