Hij is een wolfskind tussen muren zonder daglichtHuilend en alleen, ongelukkig als geeneen

Twintig jaar en gereformeerd
Afgeborsteld en gediplomeerd
Besluit ie vast dat hij de stad intrekt
Met volle moed en nog zo opgewekt

En toen, deed hij water bij de wijn
Maar toen, week hij van z'n levenslijn

Het leven is wondermooi, onze maatschappij is rot
Iedereen heeft z'n eigen zorg, ieder heeft z'n eigen lot
Het leven is wondermooi, maar de mens speelt toneel
Iedereen heeft z'n eigen droom, ieder bouwt zijn luchtkasteel

Zestig jaar en gepensioneerd
Kreeg nooit het werk waarvoor hij had geleerd
Gaat nu rusten op het platteland
Onbezorgd leest hij de ochtendkrant

Maar nooit, had hij z'n wensen waargemaakt
Maar nooit, nee nooit, is z'n levensdoel ontwaakt

Het leven is wondermooi, onze maatschappij is rot
Iedereen heeft z'n eigen zorg, ieder heeft z'n eigen lot
Het leven is wondermooi, maar de mens speelt toneel
Iedereen heeft z'n eigen droom, ieder bouwt zijn luchtkasteel

Het leven is wondermooi, onze maatschappij is rot
Iedereen heeft z'n eigen zorg, ieder heeft z'n eigen lot
Het leven is wondermooi, maar de mens speelt toneel
Iedereen heeft z'n eigen droom, ieder bouwt zijn luchtkasteel