De dag begint zoals alle anderen 
je start je op met koffie heel gewoon 
wat kan je stemming nog veranderen 
en dan plotseling dan gaat de telefoon 

je zus met een paniekerige stem 
dat je vader in het ziekenhuis is opgenomen 
je kleed snel aan, kamt je haren neemt de tram 
je leven heeft nog nooit zo snel een wending genomen 

je wist het wel, hij was al maanden slecht 
soms kwam je thuis, dat hij je niet meer herkende 
dan hij zei: 'dag mevrouw, hoe komt u hier terecht 
en zich vervolgens weer tot de kanarie wende 

maar dan waren er die dagen en dan had hij heel veel lol 
vertelde honderduit over Koos Reus en oude Arie 
dan ging hij samen met de fiets even kijken naar Schiphol 
en dan genoot hij en floot naar de kanarie 

en nu ligt hij in een ziekbed, de familie om hem heen 
hij kijkt apathisch en zijn ogen zijn zo groot 
en je hoopt dat het nu nog niet is die onvermijdelijke dag 
maar je weet het wel 
het is zijn tijd, hij gaat nu dood 

De dokter wil nog van geen opgeven weten 
als wij hem opereren is hij zo weer boven Jan 
en eigelijk zou die dokter moeten weten 
wat wij al dagen zien, hij gaat er aan 

In de kerk lees je een laatste afscheid 
iedereen in tranen maar jij houdt je groot 
met een snik zeg je dan de laatste woorden 
in het besef hij is nu werkelijk dood 

Dat is nu al weer een jaar geleden 
melancholiek kijk je naar de maan 
en je denkt aan hoe hij was in het verleden 
in de wetenschap dat hij hetzelfde had gedaan 



(c) Tekst & muziek: Leon Lutterman/P. Smid