’t is al stil en donker
’t is al bijna nacht
ik ging al bijna slapen
maar ik wacht op het wonder
weet je wat ik wou
een geluid van jou
het vertrouwde woord
dat ik nooit meer heb
gehoord

in de kamer
waar de stilte gonst
wacht ik bijna roerloos
op de komst van het wonder
waar ik naar verlang
voetstap in de gang
die ik zo goed wist
die ik zo lang heb 
gemist

en een schaduw
lijkt nu op jouw silhouet
alsof het in scène is gezet
er speelt nu
iemand zacht en aarzelend Chopin
niemand die ik ken
maar ’t is toevallig zo
dat jij daar ook zoveel van hield

’t is al zo veel later
en ik zie de maan 
zou het in sterren 
kunnen staan van het wonder
dat je deze nacht
ergens aan me dacht
dat je niet meer rust
voor je mij weer hebt
gekust

bomen ruisen
ik hoor stemmen in de wind
stil maar, je wordt werkelijk bemind
en er speelt 
iemand zacht en aarzelend Chopin
niemand die ik ken
maar ’t is toevallig zo
dat jij daar ook zoveel van hield