Er viel zo veel te doen,zoveel te laten
er lagen zoveel dingen voor de hand
ze lagen dicht bij huis en allerwegen
ze lagen als geheimen op het strand

Ze hingen wit berijpt aan glazen bomen
stonden als boterbloemen in het gras
ze vlogen snel als vogels door je dromen
of spatten stuk als druppels in een plas

Ze gleden als fijn zand door kleine vingers
stonden met rode letters in de krant
ze droegen onberekenbare namen
ze lagen achter glas zo voor de hand

De wind vertelde rond het huis verhalen
de regen was een wildvreemd avontuur
de schemering herbergde duizend vragen
de zonnewijzer wees het zonne-uur

De wonderen werden woorden en vervaagden
ze dansten mee als vlagen van de wind
je ziet geen angsten meer die je belaagden
alleen de open ogen van een kind

De dingen kregen andere gezichten
en andere gedaanten mettertijd
maar soms, als op dat schilderij van Breughel
herken je dingen uit je kindertijd