Toen ik zwanger was van Peter 
voelde ik me vaak niet goed 
God, wat kon die kleine schoppen 
Meer dan een normaal kind doet 
Daar krijgt u wat mee te stellen 
zei de zuster toen ze zag 
hoe hij - net na zijn geboorte - 
driftig huilend bij me lag 

Ik dacht ach dat gaat wel over, 
maar ze heeft gelijk gehad 
Peter bleek een zorgenkindje 
altijd huilen, altijd wat 
Had vaak last van rare buien 
was een zandbak terrorist 
Vaak heb ik z'n houten schepje 
net op tijd nog weggegrist 

Later ging het niet veel beter 
Peter bleef onhandelbaar 
Vechten, spijbelen en stelen 
Had z'n grote mond snel klaar 
Nachten heb ik liggen huilen 
Kon m'n eigen kind niet aan 
Waarom was dat joch zo lastig 
Wat had ik toch fout gedaan 

Voor z'n 15e verjaardag 
wilde hij zo'n leren jack 
net als al z'n stoere vriendjes 
god, wat vond ie dat te gek 
Op zijn rug zo'n kruis, je weet wel, 
dat zo lekker aanstoot gaf 
Moest meteen ook naar de kapper 
al z'n mooie haar eraf 

Op z'n 16e het huis uit 
Veel te jong maar niet te vroeg 
Ik hield Peter niet meer tegen 
Ook voor mij was het genoeg 
Op z'n kamer in een kraakpand 
zocht ik hem nog een keer op 
maar hij was voorgoed een vreemde 
met z'n kaal geschoren kop 

Laatst komt hij onaangekondigd 
met twee vrienden bij me aan 
om een slaapzak op te halen 
Want hij zou naar Duitsland gaan 
Weet je zeker dat je zo gaat 
Laat dat Jack toch liever thuis 
Anders krijg je daar toch ruzie 
Door dat nare hakenkruis 

's Avonds zet ik het journaal aan 
Ik had net m'n eten op 
'Turk door skinhead doodgestoken 
in een Duitse coffeeshop' 
Kijk, de dader komt naar buiten 
met z'n handen in z'n nek 
God, het zal je kind maar wezen 
Toen herkende ik dat jack.


(c) Lenette Van Dongen