De man van Marlies van der Griend,
die is er vandoor met haar vriend.
De schoonmoeder van Ome Willem,
die schittert in een pornofilm.
Het is toch wel erg allemaal.
Je denkt soms: ‘Waar blijft de moraal?
Waar moet dat naartoe
met dat zenuwengedoe?
Wie is er nog eigenlijk normaal?’

Maar als ik het echt niet meer weet,
neem ik een citroentje met suiker.
Als ik iets liever vergeet,
neem ik een citroentje met suiker.
Als ik denk aan al dat leed,
neem ik een citroentje met suiker.
Er is één medicijn,
die verdrijft alle pijn
en dat is een citroentje met suiker!

Het mens, dat hier boven ons woont,
heeft onlangs haar baby vertoond.
Verwonderd riep haar volle neef:
‘Hoe komen zijn oogjes zo scheef?’
‘Dat komt,’ sprak de vader van Kees,
‘zijn moeder eet altijd Chinees.’
Je gelooft het haast niet:
er is zóveel verdriet,
dat ik dikwijls het ergste vrees!

Maar als ik het echt niet meer weet,
neem ik een citroentje met suiker.
Als ik iets liever vergeet,
neem ik een citroentje met suiker.
Als ik denk aan al dat leed,
neem ik een citroentje met suiker.
Er is één medicijn,
die verdrijft alle pijn
en dat is een citroentje met suiker!

Anita, de dochter van Bart,
is nu met een sauna gestart
en weet zich, zo wordt er verteld,
geen raad meer met haar zwarte geld.
Haar ouders zijn in een gesticht.
Daar is partnerruil streng verplicht.
Wij leven maar raak.
Het is een treurige zaak:
de mensheid is geestelijk ontwricht.

Maar als ik het echt niet meer weet,
neem ik een citroentje met suiker.
Als ik iets liever vergeet,
neem ik een citroentje met suiker.
Als ik denk aan al dat leed,
neem ik een citroentje met suiker.
Er is één medicijn,
die verdrijft alle pijn
en dat is een citroentje met suiker!