Ik sterf elke dag onderweg waar naartoe
en als ik daar ben, wat is er daar dan te doen?
Ik ben raar wat je noemt, niet meer wakker te maken,
in m'n hoofd aan het dwalen, ik kan nachten niet slapen.
Aanslagen en zwarte maandagen,
ben geen kleine jongen meer, ik kan het niet meer aan m'n pa vragen.
Ik heb dromen die me najagen, achtervolgen,
als donder en bliksem uit wolken.
Ik doe het leuk als een wolf, maar was vroeger een schaap,
maar de slang en de rat binnen in me wisten raad.
Zet mezelf op m'n plaats, want ik wist het inderdaad,
hoe het mis kan gaan als je geld ruikt gaat.
Tussen gek, geniaal, iedereen, allemaal,
je leest mijn boek en ik schrijf het verhaal,
met het bloed uit m'n pen naar het eind van de gang,
ik ben klaar, kom me halen, want ik wacht al zo lang!

Ik wacht al zo lang,
op een antwoord dat niemand kan geven.
Ik wacht al zo lang,
maar tevergeefs, ik ga dood van het leven.

Ik ben moe van het wachten,
kan niet meer stil blijven zitten en mezelf gek maken in gedachten.
Kom ik er ooit achter?
Ik word licht in m'n hoofd, lijk verdoofd door duistere krachten.
Als klein kind nam ik alles voor lief,
ik had geen vragen om te stellen dus ik stelde ze niet.
Ik geloofde in sprookjes en in de mensen,
ik was tevreden, had weinig te wensen.
Maar nu die tijd zonder zorgen voorbij is,
vraag ik me af wat de reden voor mij is.
Dat ik hier ben, sja wat doet het er toe,
wat maakt het nog uit dat ik doe wat ik doe.
En nu de tijd als maar sneller voorbij tikt,
vraag ik me af wat er straks aan het eind is.
Wat maakt het nog uit dat ik doe wat ik kan,
geef me een teken, want ik wacht al zo lang.

Ik wacht al zo lang,
op een antwoord dat niemand kan geven.
Ik wacht al zo lang,
maar tevergeefs, ik ga dood van het leven.

Ik wacht al zo lang, maar waarop?
En waarom? Ik zie het wel als het er op aankomt.
Maar als de dood aanklopt en je wereld in mekaar stort,
moet dingen nu doen voor het te laat wordt.
En daardoor ben ik druk, alles moet vlug,
spacend op het leven op zoek naar het nut.
Je zoekt je rust en beproeft je geluk,
je bouwt iets op maar opeens is het stuk.
Misschien haal ik de 80 of het stopt bij 40,
maar alsjeblieft niet eerder want ik vind het hier nog heerlijk!
Er zijn zoveel dingen die ik nog zou willen,
ik moet het laten weten voor ik weg val in stilte.
De dood is iets dat bij het leven hoort
en voor nabestaanden gaat het leven door.
Ik hoop gewoon niet dat ik vergeten word
en aan de goede kant beland van de hemelpoort.

Ik wacht al zo lang,
op een antwoord dat niemand kan geven.
Ik wacht al zo lang,
maar tevergeefs, ik ga dood van het leven.

Ik wacht al zo lang,
op een antwoord dat niemand kan geven.
Ik wacht al zo lang,
maar tevergeefs, ik ga dood van het leven.