Op een schone morgen liep ik buiten 
en ik hoorde de vogels fluiten, 
en ik dacht vandaag wordt alles heel tof. Oke. 
Ik nam de tram daar op de Dam, 
en at ondertussen een broodje ham, 
en kocht voor mijn gitaar een bronzen snaar of twee. 
Maar toen ik belandde op de Sint-Jansvliet 
trapte ik me daar in groot pak friet, 
en de krant uit mijn handen in het stoofvlees glee. 
En dat op zo'n schone dag. 
Ach ach. 
Da's tegenslag. 

In die krant had gestaan 
dat een overrijpe kardinaal 
een onderdaan zijn loon had afgepakt. 
Verder stond er ook nog in 
dat vier xenofoben met heel 't gezin 
's nachts in 't zwart hun biezen haden gepakt, 
naar Marokko. 

En dat zonder enige tact 
de premier al zijn rotte olijven in de w.c. 
van de Wetstraat had gekwakt. 
Magnifiek. 
Heel mystiek. 

En mag dat van Monique ? 

Het werd zo ongeveer twaalf uur, 
en ik kocht een boek van Arthur Rimbaud, 
in een zijstraat van de Melkmarkt. 
ik las het uit van achter naar voor, 
en zo kreeg ik alsnog de zin van het leven door, 
veel beter nog dan Descartes. 
Ik kreeg zin om mijn broek te laten zakken, 
om me zo door de flikken te laten pakken, 
omdat ik graag in de boosheid volhard. 
Hoera. 
Da's een goeie start. 
Keihard. 
en a la carte. 

Vervolgens kwam ik Lange Wapper tegen, 
en die zit nooit om een joke verlegen. 
ik zeg : kom op, lange, hier, die broek die is voor u. 
Komt daar plotseling een mokske met haar kontje draaien 
en in die broek naar geld staan graaien, 
en de lange met zijn hoog iq die zegt : 
juffrouw, da mag hier nie, 
blijf daar met uw poten af, 
trouwens, de Kris is van de slechte vrouwen af. 
Kom hier, 
geef terug die broek. 

Ik nam de trein naar Poperinge, 
ik moest daar een lied gaan zingen, 
benefiet, van horen zeggen voor een heel goed doel. 
Roland te laat, 
ikke kwaad, 
ik gooide zijn versterker op de straat, 
kortom, de mensen hadden een heel plezant gevoel. 
We zongen de blues uit ons keel 
en we zweetten veel te veel, 
want daar in Poperinge zijn de meisjes heet en zwoel. 
Toch voor Roland en ikke. 
twee dikke pikke. 
en maar pinten slikke. 

En na zo'n dag vol romantiek 
vertrok ik alsnog energiek naar huis, 
naar mijn allerliefste schat. 
Hanna, zeg ik, Hanna, Lief, 
ik heb hier een prachtige liefdesbrief 
voor jou eigenhandig van Rimbaud gejat. 
En Hanna zegt, papapa 
en ik zeg, Hanna, mi querida, 
om nu te spelen is papapa te moe. 
Komt er geen muziek meer uit je koe ? 
Koetje boe boe boe, 
my darling young one, i love you. 

Tekst: Kris de Bruyne en Bart Plouvier
Muziek: Kris de Bruyne