R. 
We hebben aan Japie een broertje dood 
het kan ons niet schelen hoe die dommekloot 
zich in de nesten werkt, de vagebond 
met zijn stinkende kleren aan 

's Morgens na 't ontbijt kijken wij met spijt 
en ontzetting naar je broer 
hij is nog flink ter been, kijkt nog vinnig om zich heen 
maar in feite is 't allang gedaan, hij weet het zelf niet 
Dan verdwijnt hij met de krant, hij vindt het wat plezant 
om naar het stripverhaal te loeren op 't toilet 
als hij terugkomt is hij moe, weet hij nog niet goed hoe 
hij zich vandaag best amuseren zal 

R. 

Met een vuile mond loopt hij het dorp rond 
en hij beseft niet eens wat er met hem gebeurt 
hij laat zich maar begaan door de kinderen die hem slaan 
die dan hun ouders halen omdat Japie naar hen heeft gevloekt 
En dan later aan de deur, de dagelijkse sleur 
het leven is al moeilijk genoeg zo 
zonder dat die gek met een kwijlende bek 
onze dochters bepotelen wil 
's avonds in de onverlichte schuur 

R. 

Als we ons in 't bier begraven om de dorst te laven 
om te feesten als er iemand jarig is 
dan zitten we te kaarten, gooien met de taarten 
tot het eindigt in een onvermijdelijk gevecht 
dan strompelen we naar huis, waarin die vreemde luis 
van woede amok heeft gemaakt, er is niks meer heel 
dan gooien we hem in 't kot met een ketting rond zijn strot 
zodat hij bang, maar braaf, rustig zal moeten zijn 

R. 

Hoe hij is losgekomen en dan nadien ontkomen 
blijft voor heel het dorp de grote vraag 
maar ze hebben hem gevonden met een open wonde 
en met zijn ogen open, ongelooflijk blauw 
Aan wat heeft hij gedacht toen hij stierf in die gracht 
ah, ik weet aan wat hij dacht toen hij dood ging in die gracht 

Japie is de slimste niet 
Japie is de mooiste niet 
Japie, lazer jij maar op 
met je stinkende kleren aan 

Tekst & Muziek : Kris de Bruyne