Kleinzieligen
Kind op een mijn voet eraf en maar janken poeh!
Dat was in mijn tijd in mijn tijd was dat welk anders
Kerels soms de beide benen kwijt
Vochten door met hart ziel en zaligheid
Ik zie ze nog gaan
Twee bloederige stompjes
Maar lopen lopen lopen als een kievit
En die anderen die hun buik in een gat zagen veranderen
Ze hielden hun meterslange darmen 
Als een foetus in hun armen
Ze stonden pal
Ze hielden stand
Voor god of geld of vaderland
Geen gejammer what the fuck
Je lijf vol scherven bracht geluk

Dit is het land van echte kerels
Het hoofd onder hun arm
Op de tast zag ik ze kruipen
Het gestage bloeden hield ze warm
Zo thuis als varkens in de stront
Vechtend voor elke meter grond
Ze verbeten de ellende
In hun opmars naar het front
Ze waren naakt als pasgeborenen
Geen draad meer om hun lijf
Geen lijf meer om hun botten
Maar men hield de keken stijf
Geen klacht over hun lippen
Als lammeren zo dwee
De romantiek van het geweld
Geen Donald Duck maar Hemmingway

Waar zijn ze toch gebleven
Dat volk van rechte rug
Duizenden heb ik zien gaan
En nooit kwamen ze terug
De heroïek van man tot man
Echte kerels uit een stuk
En ook al was dat maar voor heel even
De dood was het geluk
En nooit heb ik ze zien janken
Nooit heb ik ze zien janken
Nooit heb ik ze zien janken
Ze zwegen als het graf
Nog liever beten ze hun tong eraf
Nog beter stom geslagen
Dan dat ze huilend aan hun moeder
Om een pleister gingen vragen

Dit is geen plek voor tere zielen
Zo'n zwak dat janken moet
Die als een pudding in elkaar zakt
Bij de eerste druppel bloed
Dit is het rijk der roekelozen
Op de schoot van magere Hein
Alleen de mannen zonder vrees
Zullen de ware helden zijn