De lafbekken ze aarzelen
Op de drempel van het pand
De angst staat in hun ogen
En het zweet klam in de hand
Ze willen oh zo graag naar binnen
Maar ze durfen niet zo goed
Het is de tempel van de duivel
Waar ze drinken van je bloed
Een filiaal van satan
De ingang naar de hel
Vol kromgetrokken dwergen
En schuldig kinderspel
En ontaarde naakte vrouwen
Die in heksenkringen lopen
Dat moeten ze gaan zien
En de voordeur giechelt open

In het hol der wettelozen
Heerst de duisternis op aarde
Geen licht valt er naar binnen
En niks is er van waarde
In het hol der wettelozen
Brandt alleen het vagevuur
En hangt het burgerlijk fatsoen
In een lijstje vastgespijkerd aan de muur

Het hart klopt in de kelen
Oh nog nooit was men zo bang
Maar nog groter de nieuwsgierigheid
Men schuifelt door de gang
In de verte klinkt geroezemoes
De duivel zingt zijn lied
Het stinkt er vreselijk naar zwavel
Of is het nederwiet
Het lachen klinkt bezeten
Heel even is het stil
Dan krijst er door het pand
Een afgrijselijke gil
Iemand wordt geofferd
Vastgehamerd aan het kruis
De meute licht zijn hielen
Draait zich om
En vlucht naar huis

En in het hol der wettelozen
Tot het eerste morgenrood
Zit ik dronken van geluk
Met mijn vrienden op mijn schoot
We dansen op de tafels
En we vrijen op de grond
We offeren aan Bacchus
En we draaien in het rond
Met een duivels groot genoegen
Leven wij de jongste dag
We drinken op Belcampo
En zijn scheit aan het gezag
We zijn de helden van het glas
In het dorp van Asterix
We blijven ons verzetten
En weten doen we niks