Zondagmorgen ‘t was een uur of kwart voor tien
In m’n kamer schijnt het zonlicht door de ramen
Was vergeten wat voor dag het was vandaag
Ik kan jou toch niet vergeten, al die jaren
‘k Voel  de pijn diep in m’n hart
Omdat niemand op me wacht
Zal ik ooit nog gelukkig kunnen zijn
Zondagmorgen dan draai ik me nog twee keer om
En probeer je voor altijd te vergeten

Maar het gaat nooit voorbij
Dat gevoel van eenzaamheid
Ben je alleen, ja niemand om je heen
Die je liefde kan geven en met jou alles delen
Met z’n tweeën door het leven verder gaan

Als ik omkijk naar de dagen van weleer
Dan besef ik hoe gelukkig wij toen waren
Waarom heb jij mij verlaten voor altijd
Zeg me wat heb je me toch aangedaan
Ik wil verder met m’n leven maar ik kan je niet vergeten
Zeg me dat je nog steeds van me houdt
Maar zondagmorgen draai ik me nog één keertje om
En probeer je voor altijd te vergeten

Maar het gaat nooit voorbij
Dat gevoel van eenzaamheid
Ben je alleen, ja niemand om je heen
Die je liefde kan geven en met jou alles delen
Met z’n tweeën door het leven verder gaan

Maar het gaat nooit voorbij
Dat gevoel van eenzaamheid
Ben je alleen, ja niemand om je heen
Die je liefde kan geven en met jou alles delen
Met z’n tweeën door het leven verder gaan