(Ik laat geen tranen meer )
(Als zal mijn hart soms even huilen)
(Ik zou met niemand willen ruilen)
(Want daar ben ik aan gewend)

Ik ken geen eenzaamheid
Maar wel onzekerheid
Het leven vliegt zo snel aan mij voorbij
Soms, eventjes verdriet
Een lach die niemand ziet
Dan hoeft het allemaal niet meer voor mij
Maar dan denk ik na en komt de morgen
Dat ik alles weer heel anders zie
Kent m’n leven verder ook geen zorgen
Verdwijnt ook dat stille verdriet

Ik laat geen tranen meer 
Al zal m’n hart soms even huilen
Ik zou met niemand willen ruilen
Want daar ben ik aan gewend
Ik laat geen tranen meer 
Want ik moet verder met m’n leven 
‘t Heeft al zoveel vedriet gegeven
Nee, dat wil ik nu niet meer

Soms vraag ik mij nu af 
Door wie word ik gestraft 
Heb ik dan al die tranen echt verdient
Ik doe toch niemand pijn
Ik zal d’er altijd zijn
Zo velen noemen mij een echte vriend
Alles wat ik had, heb ik gegeven
Heb mijn lach met iedereen gedeeld
Zelfs die kleine dingen in het leven
Ik heb nooit met iemand gespeeld

Ik laat geen tranen meer 
Al zal m’n hart soms even huilen
Ik zou met niemand willen ruilen
Want daar ben ik aan gewend
Ik laat geen tranen meer 
Want ik moet verder met m’n leven 
‘t Heeft al zoveel vedriet gegeven
Nee, dat wil ik nu niet meer

Ik laat geen tranen meer 
Want ik moet verder met m’n leven 
‘t Heeft al zoveel vedriet gegeven
Nee, dat wil ik nu niet meer