Ik word weker met de dag
Maar ik kan niks meer aan
Vanmorgen, de zon die door de wolken brak
‘k Hou het echt niet droog, ben helemaal van slag
Weker met de dag

De geur van regen in de lucht terwijl een vogel fluit
Een boom in bloei, het gras, een klok die luidt
Ik zweer het, ik barst nog net niet in tranen uit
Weker met de dag
Weker met de dag

Ach man die foto uit ’48 van mijn vader die zijn angst bedwingt
Onder luid gejoel van vriendjes van een metershoge brug afspringt
Een kind dat uit de lucht valt, het water splijt 
Als een paling door de stroming glijdt
Zich argeloos en nietsvermoedend vlijt
In de armen van de nietsontziende tijd
Mmmm, weker met de dag

Soms denk ik hoe moet dat nu met mij
Ik die alsmaar weker word
Straks eindig ik als plasje water op de grond
En dan een poetsvrouw met een emmer en een dweil
En niemand die iets zag
Weker met de dag