Dat niemand mij komt zeggen dat het leven treurig is
Hij of zij die dat beweert slaat de plank volledig mis
Het leven is een feest, een bron van vreugde en plezier
Het geluk ligt voor het grijpen voor alle mensen hier
Het lot heeft ook voor jou een prachtcadeau in pacht
Als je maar geduldig bent en lang genoeg wacht

Zo reed ik op een maandag door een of ander gat
En ik stopte bij een kroeg, doodmoe en afgemat
En met een tong droog als leer en een onderdrukte geeuw
Stap ik binnen in de hitte van café "De Vlaamse Leeuw"
Net als ik wil bijten in het bier dat voor me staat
Hoor ik dat in m'n broekzak m'n telefoon gaat

'k Heb m'n vrouw aan de lijn en ze belt me op van thuis
Omdat een vrachtwagen worst staat te wachten voor ons huis
Ik zeg een vrachtwagen worst alsjeblief zeg ga weg
Ze zegt een vrachtwagen worst is exact wat ik zeg
Witte worsten, bruine worsten, worsten overal
Ruwweg geschat een honderdduizendtal

U moet weten ik ben slager dus op zich niet abnormaal
Dat m'n vrouw me soms stoort met zo'n lullig worstverhaal
Maar zo'n hoeveelheid bruine worsten heb ik nooit besteld
Ik doe in witte worst geen bruine, ik betaal ze voor geen geld
Stuur ze terug die bruine worsten; mijn koelkast slaat op hol
En zo'n koelkast heeft één ijzeren wet: vol is vol

Mijn vrouw kraakt: "niet begrepen, verbinding erg slecht"
Dus ik herhaal nu wat luider wat ik eerder heb gezegd
Over witte worsten houden, over bruine worsten niet
Over koelkast, over vol is vol, lip ik expliciet
Ze vraagt waarom ik plots over borsten begin
Want daar ziet ze op dit moment de humor niet van in

Ik roep: "worsten geen borsten" en ik loop teneinde raad
Naar het midden van de ruimte waar een lege tafel staat
Ik klim bovenop het meubel, het is stevig want van eik
Ik steek mijn hand op als antenne zoekend naar bereik
Mijn geduld is echt teneinde, ik ga helemaal uit de bol
Ik brul krachtig in de hoorn: "alle bruinen terug, vol is vol!"

In café "De Vlaamse Leeuw" wordt het ijzingwekkend stil
Monden vallen open en een kerel met een bril
Mompelt: "goed gesproken, absoluut, inderdaad
Eindelijk een leider die zegt waar het op staat"
En dan een aarzelend applaus dat zich aarzelend ontlaadt
Waarna de hele kroeg stampvoetend aan het juichen slaat

Op de schouders gehesen hos ik naar het dorpsplein
Waar een massa staat te wachten tot ik op het plein verschijn
De massa scandeert uit volle borst mijn naam
Mooie vrouwen hangen naakt gewillig uit hun open raam
Ik zie vlaggen ik zie wimpels en dat allemaal voor mij
In hun ogen staat te lezen: de redder is nabij

Op een podium gezet lees ik doodgewoon
Wat op een spandoek staat geschreven luidop in een microfoon
De meute wordt hysterisch, schreeuwt leuzes heel divers
Kranten, televisie, de hele Vlaamse pers
Hangt kwijlend aan m'n lippen, staat dag en nacht paraat
om te berichten over elke scheet die ik laat

Iemand neemt me bij de arm en opent een deur
Van een poepchique wagen met privé-chauffeur
Die rijdt me naar een zetel in het parlement
Een dik en vet salaris, da's normaal, da's evident
Respect van m'n collega's, credibility volop
Al kraam ik enkel wartaal uit als een kip zonder kop