Vroeger, vorig jaar nog

Ging ik met m'n vader samen

Dikwijls fietsen langs de Lek

Over hele smalle dijken

Waar je altijd uit moest kijken

Want er reden ook wel auto's en die scheurden als een gek

En soms zaten we te rusten op een hek

Zo met achter ons de koeien

En voor onze neus de schepen

En we zeiden niks omdat we

Dan elkaar zo goed begrepen

En m'n vader nam zo af en toe een trek

Want m'n vader rookte altijd zware sjek



Later, vorig jaar nog

Is m'n vader ziek geworden

Dat kwam nogal onverwacht

Veertien dagen thuisgebleven

Maar hij bleef maar overgeven

Dus toen hebben ze-n-'m toch maar naar het ziekenhuis gebracht

En daar bleek het stukken erger dan-ie dacht

Eerst heeft hij nog op een zaaltje

Met drie anderen gelegen

Maar al gauw heeft hij een kamer

Voor zichzelf alleen gekregen

En die ziekte kreeg 'm steeds meer in zijn macht

Net zo lang totdat-ie dood ging op een nacht



Bijna elke dag nog

Moet ik aan m'n vader denken

En dan tel ik gauw tot tien

Doe m'n best me in te houen

En m'n tranen weg te douwen

Want ik vind het kinderachtig als ze me verdrietig zien

Maak vaak merk ik al bij zeven dat ik grien

En m'n moeder die dan ziet

Hoe ik m'n neus weer zit te snuiten

Zegt: 'Probeer het nou eens, jongen

Ga wat leuks doen, ga naar buiten

Op de fiets een keertje naar de Lek misschien?'

Maar die wil ik van m'n leven niet meer zien