Er zat een meisje in m'n klas waar elke jongen
Die naar haar keek z'n zelfbeheersing bij verloor
Bij wier verschijning tranen in de ogen sprongen
Ikzelf was twee jaar lang onafgebroken smoor

Docenten dachten dat ik nooit zat op te letten
Dat zat ik wel alleen op haar en niet de les
En verder maakte ik geen huiswerk maar portretten
Zo doende bleef ik bijna zitten in klas zes

Zij heeft mijn tekeningen nooit te zien gekregen
Daar was ik toen te laf en te verlegen voor
Maar daardoor kreeg ik wel voor tekenen een negen
Dus dankzij haar kwam ik het eindexamen door

Toch deed het pijn dat zij me twee jaar lang negeerde
Tot ik haar niet zo lang geleden heb ontmoet
En zag dat zij in niet zo'n beste staat verkeerde
Ontzettend dik en lelijk en ik dacht: net goed