Alles doet het nog, m'n klieren, al m'n vliezen zijn intact
'k Heb geen verlamde spieren of reumatische scharnieren
Ik heb geen verstopte oren, of een hart dat is verzakt
Niks is weg- of dichtgezworen en m'n neus zit nog van voren

Ik ben de laatste tijd alleen steeds vaker doodsbenauwd
Voor het moment waarop ik wakker worden zal
Om te ontdekken dat m'n lever of m'n hart het niet meer houdt
Wanneer begin ik af te takelen en raak ik in verval?

Nu functioneert het allemaal nog best, maar voor hoe lang?
Ooit houdt het op en daar is geen ontkomen aan
En voor het eerste stapje naar beneden ben ik nu al bang
Want ik krijg net de smaak te pakken en de zin om door te gaan

Ik zie ook wel mensen lopen die al dood zijn, min of meer
Wel nog met hun ogen open, wel nog met van alles kopen
Met hun geld en met hun jongen en met vakantie in de weer
Maar al niet meer zijn doordrongen van de zuurstof in hun longen

Die de wind en zonnestralen niet meer voelen, niet meer zien
Die een beetje als garnalen automatisch ademhalen
Die als kuddedieren wonen in een levenloos stramien
Die zich houden aan patronen die de moeite niet meer lonen

Maar ik wil mij bewust zijn van wat om mij heen gebeurd
Van alle beelden en beweging en geluid
Ik wil naar buiten na een regenbui als alles anders geurt
Ik zuig m'n longen vol en luister en kijk m'n ogen uit

En ieder seconde wil ik voelen dat ik leef
En ik wil meer en ik wil nooit meer hier vandaan
En ik wou dat ik niet zo zwak was en ik wou dat alles bleef
Ik zou m'n leven d'r voor geven om niet dood te hoeven gaan