Soms heb ik van die dagen en niet eens alleen bij fietsweer
Dat ik m'n fiets pak en me uit dit dichtbevolkt gebied smeer
En als ik even later in de stilte langs de Vliet scheer
Vergeet ik al m'n ergernis en hoef ik verder niets meer

Om uit te blazen stop ik meestal ergens op een brug
Al waar ik op het water starend ook wel een een fuut zie
Dat vind ik net een pontje met die kuikens op d'r rug
Dat is toch maar weer knap gevonden van de evolutie

Maar wat er van de mensen is geworden valt me tegen
Bij onze evolutie moet er iets zijn misgegaan
En op de vraag wanneer precies, dat was ben ik genegen
Te zeggen, toen men eenmaal hersens kreeg om in te slaan

Misschien is het dan ook wel eerder in de bol geslagen
Toen hij om een vage reden uit de bomen klom
Van dat moment af is hij zich steeds gekker gaan gedragen
Hij ging rechtop staan en destijds stond dat ontzettend stom

Er wordt wel eens beweerd dat die mensachtigen dat deden
Omdat je in rechtstandige positie verder ziet
Maar waarom moest die oermens dan zo nodig naar beneden
Terwijl een boom naar mijn idee een prima uitzicht biedt

Ik vind het maar omslachtig om rechtop te moeten lopen
Ik heb er al zo'n moeite mee om 's morgens op te staan
Voor mijn part zouden wij niet eens de zee uit zijn gekropen
En waren nog pantoffeldiertjes in de oceaan

De helft van onze handen die we door een voet vervingen
Omdat we niet op handen wilden lopen, zijn we kwijt
Ik wou dat ik vier handen, maar ja zo gaan die dingen
Je gaat aan evolutie doen en later krijg je spijt

En welke gek er ooit met dat bewustzijn is begonnen
Is in een toestand van verstandsverbijstering geweest
Nooit had hij anders zo iets onbegrijpelijks verzonnen
Het duidt niet op een grote tegenwoordigheid van geest

Was iets van deze wantoestanden tijdig te voorspellen
Toen in de oersoep volop werd gedeeld en voortgeplant
Heeft één van al die zich vermenigvuldigende cellen
Nog meegedeeld: "Dit gaat niet goed. Dit loopt nog uit de hand"

Het tij is niet te keren, denk ik, en ik pak mijn fiets weer
En kijk nog even om voor ik ten slotte resoluut
Nog verder bij de stad vandaan langs kreupelhout en riet speer
En zwaai met al m'n handen naar die fuut