Op zekere dag trok met stafmuziek
Een jong officier naar de garde
Hij had nog illusies en stond daar zo slank
Op zijn kepie een gouden kokarde.
Naast hem stond moeder
Trots op haar zoon
En hield haar tranen bedwongen.
Schonk hem een heel oud medaillon
En ze sprak tot hare jongen:
 
Adieu, mijn kleine garde-officier,
Adieu, adieu,
En vergeet mij niet en vergeet mij niet.
Adieu, mijn kleine garde-officier
Adieu, adieu.
Zij 't geluk met jou, zij 't geluk met jou 
Sta maar recht mijn jongen
Ongedwongen.
Lach de hele dag.
Wat immer gebeuren ook mag 
Stel maar steeds je zorgen
Uit tot morgen.
Tateteratata 
De zorg laat je anderen na 
Adieu, mijn kleine garde-officier,
Adieu, adieu,
En vergeet mij niet en vergeet mij niet.
 
Maar op zekere dag toen was alles uit
Dat had geen mens kunnen dromen
Men stuurde alle soldaten naar huis
De wereldvree was gekomen
De ouwe garde een laatste maal
Stond aangedreven te wachten
Nu sprak de ouwe generaal
Om het leed wat te verzachten
 
Sta maar  recht m'n jongen
Ongedwongen.
Lach de hele dag.
Wat immer gebeuren ook mag 
Stel maar steeds je zorgen
Uit tot morgen.
Tateteratata 
De zorg laat je anderen na 
Adieu, mijn kleine garde-officier,
Adieu, adieu,
En vergeet mij niet en vergeet mij niet.
Adieu, adieu
Mijn kleine garde-officier.