Is dat, is dat mijn Koning?
Dat aller vaad'ren wens?
Is dat, is dat zijn kroning?
Zie, zie, aanschouw den mens!
dat riet, die doornenkroon?
Lijdt hij dien smaad, die slagen?
Hij, God, uw eigen zoon?

Ja, ik kost hem die slagen,
die smarten en dien hoon;
ik doe dat kleed hem dragen,
dat riet, die doornenkroon
Ik sloeg hem al die wonden,
voor mij moet hij daar staan,
ik deed door mijne zonden
Hem al die jamm'ren aan

O Jezus! man van smarten,
Gij aller vaad'ren wens,
herinner aller harten
't aandoenlijk: 'Zie, de mens!'
Laat mij toch nooit vergeten
die kroon, dat kleed, dat riet;
dit troostte mijn geweten;
't is al voor mij geschied!