maandagmorgen krij'k het weer akkik het huis verlaat
kazak onder den arm, 't is nog donker dan oep straat
het sta mevoor of alles tegen mij dan samenspant
en tegelijk weur ik dan door emoties overmand

eenzaamheid, 't is moeilijk te verwerken
eenzaamheid, maar niemand die dat ooit zal zien
eenzaamheid, ik tracht het te verbergen
en niemand, nee niemand zal da zien

heel het weekend was kik weer de showman van formaat
de grapjas van de kroeg, ik hield weer iedereen aan de praat
maar nu oepaandagmorgen zo alleen hier in de straat
is er weer da gevoel da'k denk dat nooit ni overgaat

eenzaamheid, 't is moeilijk te verwerken
eenzaamheid, maar niemand die dat ooit zal zien
eenzaamheid, ik tracht het te verbergen
en niemand, nee niemand zal da zien

waddat er in mij omgaat d'r weet niemand nikske van
oemda'k het zal verbergen, zolang dakkik het kan
gevangen door het eigen image, 't is ni te verstaan
maar ne mens met twee gezichten, d'r is niemand mee begaan