In het midden van de kamer
schreeuwt de stilte om me heen
zijn we voor altijd nooit meer samen
omdat de liefde hier verdween
je legt de sleutels op de tafel
en al het rood wordt langzaam zwart
je zei de huur op van de kamers
die je bewoonde in mijn hart

Niemand is alleen
en je vecht tegen de tranen
want je weet het is voorbij
maar niemand is alleen
want alleen dat ben je samen
dichtbij elkaar
in dezelfde pijn

Aan de randen van de stilte
ligt onze allermooiste tijd
als een weggewaaide foto
vergeeld door onbeholpenheid
vergeten in te lijsten
en naar te kijken en nu en dan
zo jammer dat je een moment
maar niet de liefde vangen kan

Niemand is alleen
en je vecht tegen de tranen
want je weet het is voorbij
maar niemand is alleen
want alleen dat ben je samen
dichtbij elkaar
in dezelfde pijn

Dat ik nog altijd aan je denk
en ik nog altijd voor je voel
voor altijd weet weet wat jij bedoelt
niemand is alleen
niemand is allleen
niemand is alleen
nee nee, niemand is alleen

Maar niemand is alleen
want alleen dat ben je samen
dichtbij elkaar
in dezelfde pijn
maar niemand is alleen
en je vecht tegen de tranen
want je weet 't is voorbij

in het midden van de kamer
schreeuwt de stilte om me heen