Zo fluit de vogel naar zijn lief,
zo flirt de vlinder naar de bloemen,
zo zoekt de tovenaar zijn fee,
de troubadour zijn gezellin,
zo zoekt de dichter naar het woord
dat hij vermoedt, maar niet kan noemen.

En zo zing ik mijn liedje voor jou
als voorschot op de lente die morgen zal komen,
die bloei hergeeft aan schijndode bomen
en die de hemel weer blij maakt en blauw.
Ja, zo zing ik mijn liedje voor jou,
zo vrolijk als een klinkende klok in de toren.
Ik hoop dat jij het duidelijk zult horen,
omdat het anders geen zin hebben zou.

Zo roept de tortel naar zijn duif
om haar voorgoed aan zich te binden,
zo vragen lippen om een kus,
zo bidden harten om geluk,
zo zoekt de dichter naar het woord
waarin hij alles hoopt te vinden.

En zo zing ik mijn liedje voor jou
als voorschot op het feest dat we dan zullen vieren.
Ik zal je hart met bloemen versieren
en in je haar doe ik parelen van dauw.
Ja, zo zing ik mijn liedje voor jou,
een kleine serenade om jou te bekoren.
Ik hoop dat jij het duidelijk zult horen,
omdat er anders geen lente wezen zou.

Veel aspiraties heb ik niet.
Ik zoek geen ongebaande wegen,
ik zoek alleen maar naar de bloem,
zoals de tortel naar de duif,
zoals de dichter naar het woord
waarmee hij bergen kan bewegen.

En zo zing ik mijn liedje voor jou,
een kleine melodie uit verlangen geboren.
Ik hoop dat jij het altijd zult horen,
omdat het anders geen zin hebben zou.