Vogel, toen het lente was,
zong jij het hoogste lied.
Het klonk zo klaar als helder glas
en het verveelde niet.
Met je klaterblij refrein
leek je een goede fee.
En alle mensen, groot en klein,
vierden de lente mee.

Vogel, toen de zomer kwam,
zong jij nog even blij
voor het kalfje en het lam
en je zong ook voor mij.
Was het weer soms niet zo best,
dat gaf niks, jij floot.
En alle jonkies in het nest
voerde jij sterk en groot.

Vogel, nu het najaar wordt,
hoor ik je stem niet meer:
zijn de dagen al zo kort
of komt het van het weer?
Jij wilt weg van wind en kou
naar een land vol zon.
Heus, ik ging dolgraag mee met jou
als ik maar vliegen kon.

Vogel, als de winter komt,
missen we wel jouw lied,
maar hoe boos de storm ook bromt,
treuren dat doen we niet.
Vriest het strakjes stenendik
of gutst de regen neer,
weten wij zeker, jij en ik:
eens komt de lente weer.