's Morgens vindt hij de wereld niet zo bie,
het leven niet zo bijster boeiend.
's Morgens mist hij elk spoor van fantasie
en dat is op zich al doodvermoeiend.
's Morgens ziet hij enkel maar schakeringen grijs,
alles lijkt versteend en onder een dikke laag ijs,
niets dat nog herinnert aan het aards paradijs.
Behalve dan de duivel op de loer
en de versgeveilde appels bij de groenteboer.

's Middags is hij al lang op temperatuur,
da's na de koffie al begonnen.
's Middags is hij oplettend en secuur,
het zwaarst karwei wordt overwonnen.
's Middags heeft de wereld weer een vrolijke kleur,
alles wat hij zegt, is van een mildere teneur,
niets dat nog herinnert aan zijn ochtendhumeur.
Behalve dan de inktvlek op de grond,
die er nooit zou zijn geweest als er geen morgen bestond.

's Avonds is hij pas helemaal actief
en bloeit hij op zonder reserve.
's Avonds heeft hij de hele wereld lief,
dat kan het journaal zelfs niet bederven.
's Avonds is hij fit en zo tevree als maar kan;
hoe hij wil gaan zitten, niemand zegt er wat van;
hoeveel koppen koffie, niemand stoort er zich an.
Ten slotte, na de laatste sigaret,
gezellig, zij het veel en veel te laat, naar bed.

's Morgens dat is die akelige tijd,
die uit de nacht is voortgekomen.
's Morgens, een inderhaast gebruikt ontbijt
waar elk genot aan is ontnomen.
's Morgens nipt hij kribbig van zijn hete kop thee.
Hij is wel gestart, maar haast nog niks doet er mee.
Voor de eerste kop koffie krijg je hem niet in zijn twee.
De eindconclusie is zo klaar als glas:
wat een gedoe als heel de dag alleen maar morgen was.