Zittend onder de mistletoe
zat ik echt veeleer lui dan moe
te dromen over Kerstmis;
met een pijp een een plakje cake
zie ik kans om een hele week
te dromen over Kerstmis.
En ik zag opeens hoe heel ons land
de Kerstmis viert in kerstverband:

met kerstklokken en kerstblokken,
met kerstbroden en kerstboden,
met kerststukjes en kerstplukjes
en niet te vergeten: de kerstverhaaltjes
als opgewarmde zonnestraaltjes.

Zittend tussen het sparregroen
kun je echt niet veel anders doen
dan dromen over Kerstmis;
in het flakkerende kaarsgeschijn
kan er nauwelijks iets fijner zijn
dan dromen over Kerstmis.
En ik zag opeens dat vrede woont
waar gans een volk zich één betoont:

bij kersttaarten en kerstkaarten,
bij kersthaasjes en kerstglaasjes,
bij kerstkransjes en kerstgansjes
en niet te vergeten: de kersttafereeltjes
als opgewarmde sterrenbeeldjes.

Kauwend op een stuk kerstbanket
was ik meer dan tevreden met
mijn dromen over Kerstmis;
nu geen draven, laat staan galop,
ik kon fijn blijven drijven op
mijn dromen over Kerstmis.
Maar het was en het is en het blijft altijd
van a tot z vergankelijkheid:

de kerstpreken, de kerstcaken,
de kerstrede, de kerstvrede,
de kerstsiering, de kerstviering
en niet te vergeten: de kerstgedachten
die vriezen weer vast binnen enkele nachten.