Die keer dat ik langs jouw venster ging,
lieve Mariska, lieveling,
en ik zag hoe jij daar stond,
toen dacht ik: 'Wat is er rank en blond,
niet één die ik ooit zo lieftallig vond.'
Van januari rombombom
doe je een das en een mantel om,
want de winter duurt nog lang.
Kom gauw met me mee en wees niet bang.

Toen deed ik een heel stoutmoedig ding,
lieve Mariska, lieveling,
ik nam terstond de pen
en ik schreef: 'Hoewel ik je heel niet ken,
staat het toch wel vast dat ik eenzaam ben.'
Van februari rombombom
doe je een das en een mantel om,
want de winter is nog guur.
Maar warm is mijn huis en mijn ziel vol vuur.

Tot ik op een keer mijn luit omhing,
lieve Mariska, lieveling,
en ik zong voor jou mijn lied
van grote vreugde en diep verdriet,
maar je raam bleef gesloten, je hoorde me niet.
Van maart en april en de zoete mei:
blauw was de hemel en groen de wei.
Maar de lente deed mij zeer
en voor ik het wist, kwam de winter weer.