Lang niet alle dingen
laten zich bezingen,
lang niet alles vraagt om poëzie en muziek.
Tal van droeve zaken
die je triestig maken,
ook al ben je doorgaans nog zo vrolijk en kwiek.

Daar zijn de donkere dagen
dat alles koud is en nat.
Soms zendt de zon de hele week geen enkel vleugje warmte op je pad.
Dan kun je huilen en klagen,
zo lang en hard als je wilt,
het maakt niet uit, het helpt je niks, het is maar energie en tijd verspild.

Wat je kan bezeren,
wat je kan frustreren,
vaak ben je onmachtig om daar iets aan te doen.
Geld kan veel problemen
van je nek af nemen,
maar de beste dingen koop je voor geen miljoen.

Je schiet als zeer vaardig schutter
soms meters ver naast de roos.
Dan moet je horen hoe de mensen lachen en dat maakt je extra boos.
Maar met gescheld en gesputter
bereik je meestal geen zier.
Het jaagt je bloeddruk maar omhoog en doet alleen je vijanden plezier.

Tot je op een morgen,
vrij van alle zorgen,
lachend zult ontdekken dat het tij is gekeerd.
Alles is nu anders:
al je tegenstanders
hebben zich verzoend of zijn hem domweg gesmeerd.

Dan is er niks meer te melken,
niks meer te zeuren, wat fijn.
Er is geen wolkje aan de lucht en allerwegen zie je zonneschijn.
Dan mogen rozen verwelken
en mogen bloemen vergaan,
maar je misère is voorbij en daarmee ook dit liedje van de baan.